fbpx

{Koçlukta} Konumuz: “Bilmenin” konforu, Konforun tatlı zehri, İkinci noktaya çağrı

Konular kişilerin pratik yaşamlarında karşılaştıkları gerçek durumlardır. Bunların aşılması için “yol arkadaşlığı” yapmaya “koçluk” diyoruz.

Öğrenmek ve bilmek kavramları çok tartışılır. Araç kullanmayı “bilmek” ama kullanmamak bilmek midir? “Öğrenip” yapmamak öğrenmek midir? “Ben onu biliyorum ya” denilen şeylerin, kişilerde bir aksiyon oluşturmamış olması nasıl açıklanabilir? Belki “konforla”.

Bulunduğu noktayı terk etmemek, değişmemek, değişmeyi düşünmemek. Konforun tatlı zehri değişik kılıklarda ziyaret eder kişiyi. Bazen bir “gurur”, bazen “eller ne der”, bazen “benden geçti” sözleriyle.

Bir çizgi için en az iki nokta gereklidir denir. Noktanın tanımına bakarsak, “geometride boyutsuz olarak ifade edilir; eni, boyu ve derinliği yoktur. Bir noktadan sonsuz sayıda doğru geçer.” Diyelim ki noktanın biri sizsiniz. Diğeri nerede?

Noktalarımız çok, çizgilerimiz “doğru” olsun. Eğri de olsa doğru olsun ;)

‘gk.-

[Konular kişilerin pratik yaşamlarında karşılaştıkları gerçek durumlardır. Bunların aşılması için “yol arkadaşlığı” yapmaya koçluk diyoruz.]